คือแฟนเราเคยแต่งงานมีลูกมาแล้วค่ะ แล้วมาคบกับเราที่ยังโสด ไม่เคยมีใคร เน้นโสดจริงๆค่ะ 😬 ตอนเราเริ่มคุยกันตอนแรกได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แฟนก็บอกว่าเค้าเคยแต่งงานมีลูกแล้ว แฟนถามเรารับได้ไหม ความรู้สึกตอนนั้นคือคุยกันแล้วถูกคอและนังอยากคุยอยุ เลยตอบเค้าไปว่าได้และพอเวลามันนานเข้าๆ เราก็รักเค้าจริงๆ ตอนนั้นทางบ้านรู้ เค้าพยายามกีดกันเรากับแฟนทุกวิถีทางค่ะ เพราะหัวอกคนเป็นพ่อแม่เค้าอยากให้ลูกได้ดีๆ เราเข้าใจค่ะ แต่เราก็ยังดื้อที่จะคบกันจนมาวันนึงเรามาบอกกับพ่อแม่อีกครั้งว่าเราเลิกกันไม่ได้จริงๆ รอบนี้พ่อแม่ท่านก็เข้าใจค่ะ เค้าคงคิดว่ายังไงก็เลิกไม่ได้ เค้าเลยให้มาขอแต่งงานกันเลยค่ะ พอเราแต่งงานอยู่กันมาสักระยะ. เวลาเราไปบ้านแฟน ซึ่งมีลูกแฟนอยู่ด้วยแล้วพ่อแม่แฟนก็ให้ล฿กแฟนเรียกเราว่าแม่พวกเค้าพยายามให้เราทำเหมือนแม่เด็กจริงๆ ซึ่งเราเป็นคนโสดไม่เคยมีลูกเลยไม่รู้สึกแบบแม่เปนยังไงเราเริ่มรู้สึกอึดอัดมากกกก แอบร้องไห้ทุกครั้งที่กลับบ้านแฟน ตอนนั้นนึกถึงแต่คำพูดคำเตือนของพ่อแม่เราที่เคยห้ามปังๆเข้ามาในหัว เราเลยคิดว่าจะต้องคุยเรื่องนี้กับแฟน และเราก้ได้คุยกันค่ะ ตอนแรกแฟนก้จะยอมเลิกค่ะเพราะเราไม่ได้ให้แฟนเลือกเราและทิ้งลูกเพราะยังไงมันตัดกันไม่ได้อยุแล้วเราเลยอยากเลิกค่ะกลัวเปนบาปสงสารลูกแฟนก็สงสารค่ะแต่เราารับไม่ได้จริงๆเราควรทำยังไงดีค่ะ. แฟนเค้าบอกเค้าเลิกกับเราไม่ได้ และเราก็ต้องทนความรู้สึกแบบนี้ต่อไปหรอค่ะ..ตอนนี้ทุกข์ใจมากค่ะใครมีประสบการณ์ขอปรึกษาหน่อยน่ะค่ะ
ทำยังไงดีค่ะ เรารู้สึกรับลูกติดแฟนไม่ได้ค่ะ